ਵਾਧੂ ਚਰਬੀ ਬਾਲਣ ਲਈ ਆਪਾਂ ਕਰਦੇ ਕੀ ਹਾਂ ?

ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਸਾਥੀ ਨੇ ਇਕ ਵੀਡੀਓ ਪਾਈ ਜਿਸ ਵਿਚ ਹੋ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਪੈਲੀ ਚੋਂ ਝਾੜੀਆਂ ਖਿੱਚ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਇਕ ਹੋਈ ਹਲ ਜਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਹੱਥ ਨਾਲ ਚਲਾਂਦੇ ਨੇ.

ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਮੇਹਨਤ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਿਆਂ ਵੇਖ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ - ਉਹ ਸਰਜਨ ਹੈ - ਉਸ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਕਿ ਅਸੀਂ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖਾ-ਪੀ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਖਪਾਉਣ ਲਈ ਜ਼ਾਂ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਣ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ , ਜਿਮ ਜਾਂਦੇ ਹੈ - ਬੱਸ ਓਥੇ ਉਹ ਖਾਧਾ ਹੋਇਆ ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਬੰਨ੍ਹੇ ਲਾ ਕੇ ਆ ਵੜਦੇ ਹਾਂ. ਸਹੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਇੰਝ ਹੀ ਤੇ ਹੋ ਰਿਹੈ ਖ਼ਾਂਦੇ ਪੀਂਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿਚ.

ਉਸ ਸਾਥੀ ਨੇ ਇਕ ਬੜੀ ਚੰਗੀ ਲਿਖੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਜਗ੍ਹਾਂ ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਚਲੋ ਮੰਨ ਲਵੋ ਕੁਛ ਚਰਬੀ ਫੂਕ ਵੀ ਆਏ, ਤੇ ਕੈਲੋਰੀਆਂ ਖਪਾ ਆਏ, ਫੇਰ ਵੀ ਕੁਛ ਉਸਾਰੂ ਕੰਮ ਤੇ ਨਾ ਹੋਇਆ - ਗੱਲ ਓਹਦੀ ਮੰਨ ਚ ਲੱਗੀ ਕਿ ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਘਰ ਚ' ਕੋਈ ਮੇਹਨਤ ਵਾਲਾ ਕੰਮ ਰੁਕਿਆ ਪਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕਰਣ ਬਾਰੇ ਸੋਚਿਆ ਜਾ ਸਕਦੈ - ਕੰਮ ਦਾ ਕੰਮ ਵੀ ਹੋ ਜਾਉ, ਤੇ ਨਾਲੇ ਚਰਬੀ ਵੀ ਫੂਕੀ ਗਈ। .

ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਇਹ ਬੜਾ ਅਜੀਬ ਲੱਗਦੈ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਅੰਨ੍ਹੇਵਾਹ ਖਾ ਲਵੋ, ਫੇਰ ਉਸ ਨੂੰ ਝਾੜਣ ਦਾ ਜੁਗਾੜ ਲੱਭੀ ਫਿਰੋ। ਵਿਸ਼ਵ ਸਿਹਤ ਸੰਗਠਨ ਵੀ ਇਹੋ ਕਹਿੰਦੈ ਕਿ ਉਹ ਵੀ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਹੈ ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸ਼ਰੀਰਕ ਕੰਮ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦਿਨ ਦੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਜੋੜ ਲਿਆ ਜਾਵੇ - ਜਿਵੇਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਸੀਂ ਲੋਕੀ ਦੁੱਧ ਲੈਣ ਜਾਂਦੇ ਸੀ ਸਾਈਕਲ ਤੇ ਜ਼ਾਂ ਪੈਦਲ, ਤੀਵੀਆਂ ਸਬਜ਼ੀ ਲੈਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸੀ ਪੈਦਲ, ਅਸੀਂ ਪੋਸਟਕਾਰਡ ਪਹਿਲਾਂ 10 ਮਿੰਟ ਸਾਈਕਲ ਵਾਹ ਕੇ ਜਾਣਾ, ਫੇਰ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਜਾਣਾ, ਫੇਰ ਓਹੀ ਸਾਈਕਲ ਯਾਤਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਣੀ - ਇਹ ਪੜ੍ਹਣ ਵਾਲੇ ਤੁਸੀਂ ਜਾਂਦੇ ਹੀ ਹੋ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਘਰ ਚ ਸਾਰਿਆਂ ਦੀ ਬਦੋ-ਬਦੀ ਕਸਰਤ ਹੋ ਹੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਕੋਈ ਪਰੌਣੇ ਆਉਣ ਤੇ ਬਿਸਕੁਟ ਲਿਆ ਰਿਹੈ , ਕੋਈ ਸਮੋਸੇ ਤੇ ਕੋਈ ਸ਼ਰਬਤ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਬਰਫ ਲੈਣ ਚਲਾ ਗਿਆ ਏ, ਕਿਸੇ ਦੀ ਡਿਊਟੀ ਭੱਠੀ ਤੇ ਦਾਣੇ ਭਨਾਉਣ ਤੇ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ, ਕੰਮ ਵਾਧੂ ਹੁੰਦੇ ਇਸ, ਕਰਣ ਵਾਲੇ ਘੱਟ ਪੈ ਜਾਂਦੇ ਸੀ -

ਹੁਣ ਜੀ ਅਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਏ.ਸੀ ਚੋਂ'  ਨਿਕਲਣਗੇ, ਏ.ਸੀ ਗੱਡੀ ਕੱਢ ਕੇ,  ਏ.ਸੀ ਜ਼ਿੱਮਾ ਚ' ਥੋੜੀ ਚਰਬੀ ਖੋਰਣ ਲਈ ਜਿੰਝ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਤਸੀਹੇ ਦੇ ਆਉਣਗੇ, ਬਈ ਅਜ ਦੇ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਜਵਾਨਾਂ ਤਾਂ ਕੁਦਰਤ ਦੀਆਂ ਦਾਤਾਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੋਏ ਬਾਗ਼-ਬਗੀਚੇ ਚ' ਵੀ  ਜਾ ਕੇ ਰਾਜ਼ੀ ਨਹੀਂ - ਇੰਨੀ ਹੁਮੀਡੀਟੀ ਚ' ਕੌਣ ਪਸੀਨੇ ਚ' ਗੜੁੱਚ ਹੋਣ ਜਾਵੇ। 

ਮੁਕਦੀ ਗੱਲ ਇਹੋ ਕਿ ਹੁਣ ਤੇ ਸਾਡੀ ਵਰਜਿਸ਼ ਚ ' ਵੀ ਗੜਬੜ ਹੈ - ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਤੇ ਖੁਦ ਕਰੀਏ ਹੀ ਤੇ ਬਾਹਰ ਵਰਜਿਸ਼ ਕਰਣ ਜਾਣਾ ਵੀ ਏ ਤੇ ਖੁੱਲੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਤੇ, ਬਾਗ਼ਾਂ ਦਾ ਰੁੱਖ ਕਰੀਏ -

ਮੇਰੀ ਵੀ ਓਹੀ ਗੱਲ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਤੂੰ ਕੌਣ ਮੈਂ ਖਾਮਖਾਂ - ਕਿੰਨੂੰ ਵਿਹਲ ਹੈ ਇਹ ਸਬ ਕੁਛ ਪੜਣ ਦੀ, ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਨਿਆਣਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਦਾ ਲਿੰਕ ਕਦੇ ਭੇਜਦਾ ਹਾਂ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਪਰਚਾਉਣ ਲਈ ਲਿਖਦੇ ਨੇ - ਪੜਾਂਗੇ ਜੀ, ਮੈਂ ਅੱਗੋਂ  ਕਹਿ ਦੇਂਦਾ ਹਾਂ - ਰਬ ਤੁਹਾਡਾ ਭਲਾ ਕਰੇ !

ਸੋਚਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਇਹ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਦਾਰਾ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਮਿਲਖਾ ਸਿੰਘ ਜੀ ਹੋਣ, ਇਹ ਕਿਹੜਿਆਂ ਜਿੰਮਾਂ ਚ ਗਏ ਕਦੇ, ਇੰਨਾ ਕਿਹੜੇ ਸਪਲੀਮੈਂਟ ਖਾਦੇ ਕਦੀ !!