ਤੁਸੀਂ ਸਹੀ ਪੜ੍ਹਿਆ ਬਿਲਕੁਲ, 15 ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ ਹੀ ਇਹ ਬਲਾਗ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ...ਹੁਣੇ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਜਨਵਰੀ 2022 ਵਿਚ ਵੀ ਆਪਣਾ ਪੰਜਾਬੀ ਬਲਾਗ ਲਿਖਿਆ ਸੀ ਉਸ ਵੇਲੇ ਵੀ ਮੈਂ ਇਹੋ ਲਿਖਿਆ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਬੜੇ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਪੰਜਾਬੀ ਚ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ....ਜਿਵੇਂ ਪੰਜਾਬੀ ਚ ਲਿਖ ਕੇ ਮੈਂ ਕੋਈ ਅਹਿਸਾਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੋਵਾਂ।
ਬੱਸ ਕਹਿਣ ਸ਼ਹਿਣ ਵਾਸਤੇ ਕੋਈ ਖਾਸ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਕੋਲ..ਭਾਵੇਂ ਮੈਂ ਪੰਜਾਬੀ ਚ ਬਲਾਗ ਨਾ ਲਿਖਿਆ ਇੰਨੇ ਚਿਰ ਤੋਂ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਫਿਕਰ ਤਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਰਿਹਾ ਕਿ ਯਾਰ ਕਿਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਟਾਈਪ ਕਰਨ ਦੀ ਜਾਚ ਹੀ ਨਾ ਭੁੱਲ ਜਾਵਾਂ - ਉਸਦਾ ਕਰਨ ਇਹੋ ਹੈ ਕਿ ਲਿਖਦਾ ਤੇ ਬੋਲਦਾ ਚਾਹੇ ਮੈਂ ਹਿੰਦੀ ਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਚ ਵੀ ਹਾਂ। ..ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਚ' ਲਿਖ ਬੋਲ ਕੇ ਬੜਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ...ਹਿੰਦੀ ਚ ਜਿੰਨੇ ਕੁ ਇਨਾਮ ਮਿਲ ਸਕਦੇ ਨੇ ਲੈ ਲਾਏ ਨੇ, ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵੀ ਮਿਲੀਆਂ। ...ਪਰ ਪੰਜਾਬੀ ਚ ਬੋਲਣ ਲਿਖਨ ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਫਾਇਦਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜਰਾ ਵੀ ਦਿਮਾਗ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਪਾਏ ਬਿਨਾ ਬੰਦਾ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਸੋਖੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਤੋਂ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰ ਲੈਂਦੈ। ...ਹੋਰ ਕਿ ਚਾਹੀਦਾ ਹੁੰਦੈ - ਗੱਲ ਬਾਤ ਦਾ ਹੋਰ ਮੰਤਵ ਹੁੰਦਾ ਹੀ ਕਿ ਹੈ....
2-3 ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਨੂੰ ਇਕ ਬੁਜ਼ੁਰਗ 82-83 ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਸਨ, ਬਹੁਤ ਵੱਡੇ ਓਹਦੇ ਤੋਂ ਰਿਟਾਇਰ ਹੋਏ ਸਨ। ..ਕੋਈ ਦਸਤਖ਼ਤ ਕਰਵਾਉਣ ਆਏ ਸੀ। ..ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਨਾਂਅ ਪੜ੍ਹਿਆ, ਪੰਜਾਬੀ ਸੀ.. ..ਜਿਹੜੀ ਗੱਲ ਮੈਂ ਦਰਅਸਲ ਲਿਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ, ਉਹ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਹਰ ਗੱਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਪੰਜਾਬੀ ਚ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੋਂ ਉਹਨਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਚ ਕੀਤੀ।...ਪੰਜਾਬੀ ਨਹੀਂ ਬੋਲੀ ਉਹਨਾਂ ਨੇ। ...ਚਲੋ ਜੀ, ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੇ ਮੰਨ ਦੀ ਮੌਜ...
ਐਵੇਂ ਮੈਂ ਵੀ ਕਿ ਲਿਖਣ ਬਹਿ ਗਿਆ.....
ਅੱਜ ਸੇਵਰ ਤੋਂ ਹੀ ਕੋਈ ਅਜਿਹਾ ਸਵੱਬ ਬਣਿਆ ਕਿ ਵੇਹਲੇ ਵੇਲੇ ਸਰਦਾਰ ਨਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਕਪੂਰ ਸਾਬ ਤੇ ਲੇਖਿਕਾ ਮਨਜੀਤ ਇੰਦਰਾ ਜੀ ਦੀਆਂ ਇੰਟਰਵਿਊਆਂ ਹੀ ਵੇਖੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀਆਂ ਲੱਗੀਆਂ। ਆਪ ਵੀ ਸੁਣੋ।..ਮੈਂ ਤੇ ਇਹ ਚੈਨਲ ਨੂੰ ਸਬਸਕ੍ਰਾਈਬ ਹੀ ਕਰ ਲਿਆ ਲੈ।
No comments:
Post a Comment