ਜਦੋਂ ਜ਼ਿਪ ਵਾਲਾ ਮਾਮਲਾ ਫਸ ਜਾਂਦੈ ..

ਕਲ ਸ਼ਾਮੀ ਸਾਡੇ ਹੌਸਪੀਟਲ ਦਾ ਜੂਨੀਅਰ ਡਾਕਟਰ ਦੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰਸੋਂ ਉਸਦੀ ਸਟੇਸ਼ਨ ਕਾਲ ਆਈ -ਸਟੇਸ਼ਨ ਕਾਲ ਤੋਂ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਗੱਡੀ ਵਿਚ ਕੋਈ ਸਿਹਤ ਸੰਬੰਧਤ ਔਕੜ ਆ ਜਾਵੇ ਤੇ ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਅਗਲੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਦੇ ਰੇਲਵੇ ਡਾਕਟਰ ਤਕ ਸੁਨੇਹਾ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੈ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਗੱਡੀ ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਐਮਰਜੰਸੀ ਦਵਾਈ/ ਸਲਾਹ ਦੇਣੀ ਹੁੰਦੀ ਏ.

ਪਹਿਲਾਂ ਤੇ ਇਸ ਸੇਵਾ ਦੀ ਪੁਰਾਣੇ ਸਮੇਂ ਚ ਮਿੱਥੀ ਹੋਈ ਫੀਸ ਸੀ - ਦੱਸ ਵੀਹ ਰੁਪਈਏ, ਜਿਹੜੇ ਰੇਲਵੇ ਦੇ ਖਾਤੇ ਚ ਜਮਾ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਹੁਣੇ ਹੁਣੇ ਇਸ ਦੀ ਫੀਸ ਇਕ ਸੋ ਰੁਪਈਏ ਹੋ ਗਈ ਏ..

ਜਦੋਂ ਡਾਕਟਰ ਅਜਿਹੀ ਕਿਸੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਕਾਲ ਤੇ ਜਾਂਦੈ ਤੇ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਇਕ ਪੈਰਾਮੈਡੀਕਲ ਸਟਾਫ ਵੀ ਹੁੰਦੈ - ਸਾਰੀ ਸਲਾਹ ਸ਼ਾਹ ਜਲਦੀ ਜਲਦੀ ਦੇਣੀ ਹੁੰਦੀ ਏ, ਕਿਓਂਕਿ ਗੱਡੀ ਦੀ ਪੰਕਚੂਲ਼ਟੀ ਸਬ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਹੁੰਦੀ ਏ - ਜੇ ਕਿਸੇ ਯਾਤਰੀ ਨੂੰ ਅਜਿਹੀ ਤਕਲੀਫ ਹੁੰਦੀ ਏ ਜਿਸ ਲਈ ਹਸਪਤਾਲ ਚ ਜਾਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਡਾਕਟਰ ਉਸ ਨੂੰ ਗੱਡੀ ਤੋਂ ਉਤਰ ਜਾਣ  ਦੀ ਸਲਾਹ ਦੇਂਦੈ - ਡਾਕਟਰ ਦੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਉਸ ਯਾਤਰੀ ਤੇ ਹੈ.

ਇਹ ਕਿ ਮੈਂ ਵੀ ਕਿੱਢੀ ਲੰਬੀ ਚੌੜੀ ਭੂਮਿਕਾ ਬੰਨ ਮਾਰੀ ਏ - ਮੁੜ ਤੋਂ ਉਸ ਜੂਨੀਅਰ ਰੇਲਵੇ ਡਾਕਟਰ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਦੇ ਹਾਂ - ਉਸ ਨਾਲ ਇੰਝ ਹੀ ਗੱਲ ਹੋਈ - ਕਹਿੰਦੈ ਕਲ ਰਾਤੀਂ ਜਿਹੜੀ ਕਾਲ ਆਈ - ਓਥੇਕੇ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਪੰਜ ਸਾਲ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਜੀਨ ਦੀ ਜ਼ਿਪ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਫਸਿਆ ਪਿਆ ਸੀ...

ਓਹਨੇ ਅਜੇ ਇੰਨੀ ਹੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਯਾਦ ਆ ਗਿਆ- ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪੰਗਾ ਤੇ ਬਾਈ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਕਈ ਵਾਰ ਜਾਂ ਸਾਡੇ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਹੋ ਚੁਕਿਆ ਹੈ...ਉਹ ਚੰਦ ਸੇਕੰਡਾਂ ਚ' ਕਿ ਹਾਲਾਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਏ, ਇਹ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਹੀ ਪਤਾ ਹੁੰਦੈ ਜਿਸ ਤੇ ਬੀਤ ਚੁਕੀ ਹੁੰਦੀ ਏ।

ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਦਸਿਆ ਕਿ ਗੱਡੀ ਰੁਕਣ ਤੇ ਅਸੀਂ ਜਿੰਝ ਹੀ ਡੱਬੇ ਚ' ਵੱਡੇ, ਓਥੇ ਤੇ ਤਮਾਸ਼ਬੀਨਾਂ ਦਾ ਮਜਮਾ ਲੱਗਾ ਹੋਇਆ ਸੀ,  ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਖੈਂਚੇ ਮਾਰ ਕੇ ਮਾਮਲਾ ਡਾਢਾ ਫਸਿਆ ਹੋਇਆ ਮਿਲਿਆ - ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਨਾਲ ਗਏ ਆਪਰੇਸ਼ਨ ਥਿਏਟਰ ਅੱਸੀਸਟੈਂਟ ਦੀ ਵੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਾਲ ਜਦੋਂ ਇਹ ਜ਼ਿਪ ਵਾਲਾ ਮਾਮਲਾ ਵਿੱਚੇ ਫਸਿਆ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਲਾਜ ਵਾਸਤੇ ਗੱਡੀ ਇਥੇ ਹੀ ਛੱਡਣੀ ਪਊ... ਉਸ ਨਿਆਣੇ ਦੀ ਮਾਂ ਗੱਡੀ ਤੋਂ ਢਲਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਸੀ.... ਇਸ ਕਰ ਕੇ ਗੱਡੀ ਨੇ ਤੇ ਵਗਣਾ ਹੀ ਸੀ ਅੱਗੇ।

ਜਦੋਂ ਉਸ ਬੀਬੀ ਕੋਲੋਂ ਸੌ ਰੁਪਈਏ ਡਾਕਟਰੀ ਫੀਸ ਮੰਗੀ ਗਈ ਤੇ ਓਹਨੇ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੇ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ - ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਇਲਾਜ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਤੇ ਫੀਸ ਕਾਹਦੀ ?

ਡਾਕਟਰ ਦੱਸਦਾ ਸੀ ਕਿ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਖੜੇ ਤਮਾਸ਼ਬੀਨ ਕਹਿਣ  ਲੱਗੇ ਕਿ ਸੁੰਨ ਕਰਣ ਵਾਲਾ ਟੀਕਾ ਲਾ ਕੇ ਇਹ ਕੰਮ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ , ਪਰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ invasive procedure ਗੱਡੀ ਚ' ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਹਰ ਕੰਮ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਹੱਦਾਂ -ਬੰਨ੍ਹੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ।  ਓਥੇ ਖੜੇ ਸਿਆਣਿਆਂ ਚੋਂ  ਕੁਛ ਨੇ ਕਿਹਾ  ਜੇ  ਨਿਆਣੇ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਕੱਛਾ ਪਾਇਆ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਇਹ ਹਾਦਸਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਵਾਪਰਨਾ - ਓਹੀ ਗੱਲ ਹੈ ਜਿੰਨੇ ਮੂੰਹ ਓੱਨੀਆਂ ਗੱਲਾਂ - ਮੈਂ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਗਨੀਮਤ ਹੋਵੇਗੀ ਜੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਇਸ ਸਬ ਦੀ ਵੀਡੀਓ ਨਾ ਬਣਾਈ ਹੋਵੇ !!

ਛੋਟੀ ਉਮਰੇ ਕੱਛੇ ਪਾਉਣ ਤੋਂ ਧਿਆਨ ਆਇਆ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਹੜੇ ਲੋਕ ਬੱਚੇਆਂ ਨੂੰ ਛੋਟੀ ਉਮਰੇ ਕੱਛੇ ਪਾਉਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਸਨ- ਅਸੀਂ ਲੋਕੀਂ ਵੀ ਜਦੋਂ ਅੱਠਵੀਂ ਨੌਵੀਂ ਚ ਆਏ ਤਾਂ ਇਹ ਸਬ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਸੀ. ਇਕ ਗੱਲ ਹੋਰ - ਇਹ ਜ਼ਿਪ ਸ਼ਿਪ ਦਾ ਵੀ ਤੇ ਕੀਤੇ ਕੋਈ ਪੰਗਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦਾ - ਪੇਂਟ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਨਿੱਕਰ ਉਸ ਤੇ ਜ਼ਿਪ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ਤੇ ਬਟਨ ਲੱਗੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ - (ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਲੈੱਟਰ ਬਾਕਸ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਤੁਸੀਂ ਭਾਵੇਂ ਭੁੱਲੇ ਹੋਵੇ, ਮੈਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਭੁਲਿਆ 😂...

ਅੱਛਾ ਇਕ ਗੱਲ ਹੋਰ, ਜਦੋਂ ਅੱਠਵੀ ਨੌਵੀਂ ਚ ਇਹ ਸਬ ਪਹਿਨਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਤੇ ਸ਼ੁਰੂ ਸ਼ੁਰੂ ਚ ਇਕ ਦੋ ਵਾਰ ਇਹ ਹਿਦਾਇਤ ਮਿਲੀ ਕਿ ਨਹਾਉਣ ਲੱਗਿਆਂ ਆਪਣਾ ਅੰਡਰ ਵੇਅਰ ਤੇ ਬਨੈਣ ਆਪੇ ਹੀ ਧੋ ਕੇ ਤੋਲੀਏ ਨਾਲ ਸੁੱਕਣੇ ਪਾਉਣੀ ਹੁੰਦੀ ਏ, ਛੋਟੀ ਉਮਰੇ ਹੀ ਇਹ ਇਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਚੰਗੀ ਆਦਤ ਪੈ ਗਈ ਸੀ - ਜਿਥੇ ਵੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਚ ਜਾਣਾ, ਸਬ ਨੇ ਬੜੀ ਸ਼ਾਲਾਉਣਾ

ਫੇਰ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਵੱਡੇ ਹੋਏ, ਨੌਕਰੀ ਲੱਗੇ ਤੇ ਬਨੈਣ ਆਪਣੇ ਧੋਨੀ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤੀ- ਫੇਰ ਸ਼ਾਇਦ ਆਪਣਾ underwear ਵੀ ਆਪੇ ਧੌਣ ਵਾਲੀ ਆਦਤ ਵਿਚ ਵਿਚ ਛੁਟ ਜਾਂਦੀ, ਫੇਰ ਚੇਤੇ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਫੇਰ ਆਪਣਾ ਇਹ ਕੰਮ ਆਪੇ ਕਰਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦਾ - ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਟੋਮੈਟਿਕ ਮਸ਼ੀਨਾਂ ਆਉਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵੀ  ਦੋਸਤੋ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਇਹੋ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਵਾਲਾ ਆਪਣੇ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਆਪੇ ਹੀ ਨਿਬੇੜਿਆ ਜਾਵੇ -

ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਇਹ ਗੱਲ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨਾਲ ਵੀ ਸਾਂਝੀ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਯਾਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ undergarments (ਘੱਟੋ ਘੱਟ underwear ) ਕਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਕੋਲੋਂ ਵਾਸ਼ ਕਰਵਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ... This is our own mess anyway! We need to take care of it ourselves!!

ਬੜੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਹੁੰਦਿਆਂ ਨੇ ਮੈਲਾ ਢੋਣ ਬਾਰੇ, ਮੈਂ ਇਹੋ ਪੁੱਛਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਆਪਣੇ undergarments ਨੂੰ  ਕਿਸੇ ਕੋਲੋਂ ਧੁਆਉਨਾ ਵੀ ਕਿ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਹੱਕਾਂ ਵਾਲੇ ਕ਼ਾਨੂਨ ਦੀ ਹੁਕਮ ਅਦੂਲੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ !- ਸਾਡੇ ਘਰ ਦੀਆਂ ਤੀਵੀਆਂ ਹੋਣ ਜਾਂ ਬਾਹਰੋਂ ਹੈਲਪ ਕਰਨ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਬੀਬੀਆਂ - ਸੋਚਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਉੰਨਾ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਤੇ ਅਜਿਹੇ ਕੱਪੜੇ ਧੋਂਦਿਆਂ ਕਿ ਬੀਤਦੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਮੈਂ ਇਕ ਵਾਰ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਬੱਸ ਇਕ  ਵਾਰ ਕਲਪਨਾ ਕਰੋ ਜੇਕਰ ਸਾਨੂੰ ਕਦੇ ਦੂਜਿਆਂ ਦਾ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰਣ ਪੈ ਜਾਉ , ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਰ ਪਾਵਾਂਗੇ !!

ਹਰ ਆਦਮੀ ਜਨਾਨੀ ਦੇ ਹੱਕਾਂ ਦੇ ਰਖਵਾਲੇ ਬਣੀਏ - ਜਨਾਨੀ ਦੀ ਜੂਨ ਚ' ਆ ਕੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੋਈ ਗੁਨਾਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ !!  ਗੁਜਜ਼ੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਬਾਰੇ ਅਸੀਂ ਸੋਚੀਏ ਜਦੋਂ ਘਰਾਂ ਦੇ ਖੁਰੇਆਂ ਤੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਪੰਡਾੰ ਤੇ ਥਾਪੀਆਂ ਮਾਰ ਮਾਰ ਕੇ ਬੀਬੀਆਂ ਦੀਆਂ ਬਾਵਾਂ ਲਹਿ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸੀ, (ਸਿਰ ਦੁੱਖ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤਾਂ ਵੀ ਸਿਰ ਬੰਨ ਕੇ ਇਹ ਅਜ ਦਾ ਕੰਮ ਅਜ ਹੀ ਨਿੱਬੜ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦੈ!)  - ਉਪਰ ਇਹੋ ਜੇਹਾ ਨਿੱਕ ਸੁੱਕ ਸਬ ਕੁਛ ਧੌਣ ਦਾ ਤਸੀਹਾ !!

ਬੱਸ ਇਕ ਖਿਆਲ ਜੇਹਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਬੜੇ ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਸਾਂਝਾ ਕਰ ਕੇ ਹਲਕਾ ਹੋ ਗਿਆਂ - ਬਹਾਨਾ ਮਿਲ ਗਿਆ ਉਸ ਨਿਆਣੇ ਦੀ ਫਸੀ ਹੋਈ ਜ਼ਿਪ ਦਾ - ਵੈਸੇ ਜ਼ਿਪ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਧਿਆਨ ਆ ਰਿਹੈ ਕਿ ਜ਼ਿਪ ਪੇਂਟ ਦੀ ਹੋਵੇ ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਨਿੱਕਰ ਦੀ ਜਾਂ ਕੰਪਿਊਟਰ ਦੀ ਕੋਈ ਜ਼ਿਪ-ਫਾਈਲ, ਕਦੇ ਨਾ ਕਦੇ ਪੰਗਾ ਪੈ ਹੀ ਜਾਂਦੈ !! 😂  ਜ਼ਿਪ ਫਾਈਲ ਚ' ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਅਟਕਿਆ, ਤੁੱਕੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਹ ਖੁੱਲ੍ਹੀ - ਇੰਝ ਵੀ ਦੂਜੀ ਜ਼ਿਪ ਜੇ ਅਟਕ ਜਾਵੇ ਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਖਹਿੜਾ ਛੁਟਵਾਉਂਣ ਦਾ ਵੀ ਕੋਈ ਫਾਰਮੂਲਾ ਨਹੀਂ, ਕੋਈ ਸਿਆਣਪ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ਬਹੁਤੀ - ਬੱਸ ਠੰਡ ਰੱਖਣ ਦੀ ਲੌੜ ਹੁੰਦੀ ਏ!!  ਗੱਡੀ ਵਿਚ ਲੱਗੇ ਉਸ ਮਜਮੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਉਸ ਨਿਆਣੇ ਜਾਂ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਤੇ ਕਿ ਬੀਤੀ ਹੋਣੀ ਏ, ਕੌਣ ਜਾਣ ਸਕਦੈ !!😔


ਮੇਰੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਸਾਥੀ ਜੋਸ਼ੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇਕ ਦਿਨ ਇਕ ਬਹੁਤ ਪੁਰਾਣਾ ਗਾਣਾ ਚੇਤੇ ਕਰਵਾਇਆ - ਗੱਡੀ ਬਾਰੇ ਹੀ ...ਮੈਂ 30-40 ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੂੰ ਸੁਣਿਆ ਹੋਏਗਾ - ਲੋ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਸੁਣੋ - ਮੁਹੰਮਦ ਰਫੀ ਸਾਬ ਦੀ ਆਵਾਜ਼- ਛੁੱਕ ਛੁੱਕ  ਗੱਡੀ ਚਲਦੀ ਜਾਂਦੀ, ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਸ਼ਹਿਰ।