ਆਸਤਕ ਨਾਸਤਕ ਵਾਲਾ ਝੇੜਾ!

"ਓਏ, ਤੇਰੀ ........!!" ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਵਾਲੇ ਪੁਲਸਿਏ ਨੇ ਮੱਦੀ ਦੇ ਰਿਕਸ਼ੇ ਦੇ ਹੈਂਡਲ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਦਿਆਂ ਰੱਖਦਿਆਂ ਮੋਟੀ ਜਿਹੀ ਗਾਲ ਉਸ ਨੂੰ ਕੱਢ ਮਾਰੀ ਤੇ ਦੂਜਾ ਹੱਥ ਉਸ ਦੀ ਧੌਣ ਤੇ ਧਰ ਦਿੱਤਾ - ਉਸ ਦਾ ਸਿਰ ਤੇ ਬੰਨਿਆ ਹੋਇਆ ਪਰਨਾ ਵੀ ਹਿੱਲ ਗਿਆ.

ਨਾਲੇ ਜਾਂਦਾ ਜਾਂਦਾ ਕਹਿ ਗਿਆ ਕਿ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਜ਼ੁਬਾਨ ਐਵੇਂ ਹੀ ਗੰਦੀ ਕਰਵਾ ਦਿੰਦੇ ਓ. ਮੱਦੀ ਕਿਹੜਾ ਘੱਟ ਸੀ, ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਉਸ ਤੋਂ ਵੀ ਮੋਟੀ ਗੱਲ ਪੁਲਸੀਏ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕੱਢੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਦਿਲ ਹੀ ਦਿਲ ਹੱਸਿਆ ਕਿ ਤੁਹਾਡੀ ਮੈਂ ਕਿ ਜ਼ੁਬਾਨ ਗੰਦੀ ਕਰਵਾਉਣੀ ਏ, ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਵੈਸੇ ਹੀ ....!

ਦਰਅਸਲ ਮੱਦੀ ਦਾ ਰਿਕਸ਼ਾ ਤੇ ਰੁਕਿਆ ਹੀ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਐਵੇਂ ਹੀ ਬਦੋ-ਬਦੀ ਪੁਲਸਿਆ ਗਰਮੀ ਕੱਢ ਗਿਆ.

ਪੁਲਸਿਏ ਦੇ ਪਰੇ ਹੋਣ ਤੇ ਨੱਥੇ ਨੇ ਵੀ ਬੁੜ ਬੁੜ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਉਸ ਪੁਲਸਿਏ ਲਈ ਅਜਿਹਾ ਫੱਕੜ ਤੋਲਿਆ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਖੜੇ ਸਕੂਟਰਾਂ ਵਾਲੇ ਬਾਊ ਵੀ ਖਿੜ ਖਿੜ ਹੱਸਣ ਲੱਗ ਪਏ - ਇੱਕ ਨੇ ਕਿਹਾ - "ਇਹ ਤਾਂ ਬਸ ਗਰੀਬ ਮਾਰ ਹੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਨੇ, ਹੋਰ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਵੱਸ ਦਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ। "

ਦਰਅਸਲ ਉਸ ਦਿਨ ਵੀ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੇ ਅਰੋਮਾ ਚੌਰਾਹੇ ਤੇ ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਰੁਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਇਹ ਇਥੇ ਦੀ ਆਮ ਗੱਲ ਹੈ. ਜਦੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਵੀ.ਆਈ.ਪੀ ਇਸ ਪਾਸਿਓਂ ਲੰਘਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਚੌਂਕਾਂ ਤੇ ਰੁਕਣਾ ਹੀ ਪੈਂਦੈ, ਸਾਈਕਲ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਲੰਘ ਸਕਦੇ!

ਉਸ ਦਿਨ ਬੜੀ ਉਮਸ ਸੀ - ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਮੁੜਕੋ-ਮੁੜਕੀ ਹੋ ਰਹੇ ਸੀ - ਮੱਦੀ ਨੂੰ ਲਾਗੇ ਇਕ ਹੋਮਗਾਰਡਿਆ ਦਿੱਸਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਬੜੇ ਅਦਬ ਨਾਲ ਪੁੱਛਦੈ - ਜਨਾਬ, ਕੌਣ ਆ ਰਿਹੈ ?

"ਤੂੰ ਕਿ ਲੈਣਾ ਏ ਇਹ ਪਤਾ ਕਰ ਕੇ, ਚੁਪਚਾਪ ਰਿਕਸ਼ੇ ਤੇ ਧਿਆਨ ਦੇ ਆਪਣਾ!"

ਮੱਦੀ ਬਿਲਕੁਲ ਝੱਗ ਵਾਂਗੂ ਬਹਿ ਗਿਆ!

ਵੱਟੋ ਵੱਟ ਵਰਦੀ (ਜਿਵੇਂ ਮਟਕੇ ਚੋਂ ਕੱਢੀ ਹੋਵੇ) ਵਾਲਾ ਹੋਮਗਾਰਡਿਆ ਥੋੜਾ ਜੇਹਾ ਅਗਾਂਹ ਤੁਰਿਆ ਤਾਂ ਮੋਟਰਸਈਕਲ ਵਾਲ਼ਾ ਇਕ ਬਾਊ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦੈ - "ਕਿਓਂ ਬਈ ਕਿਹਦੇ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਡੱਕਿਆ ਹੋਇਐ?"

"ਬਾਊ ਜੀ, ਵੱਡਾ ਬਾਬਾ ਆ ਰਿਹੈ!"

"ਇਹ ਵਰਦੀ ਵਾਲੇ ਸੇਵਾਦਾਰ ਸੋਟੀਆਂ ਫੜ ਕੇ ਜਿਹੜੇ ਅੱਗੇ ਖੜੇ ਨੇ ਏ ਸਾਰੇ ਓਸ ਬਾਬੇ ਦੇ ਹੀ ਚੇਲੇ ਚਪਾਟੇ ਨੇ1"

"ਕਾਹਦੇ ਬਾਬੇ ਨੇ ਭਾਈ, ਐਸ਼ਾਂ ਕਰਦੇ ਫਿਰਦੇ ਨੇ - ਆਪਣੇ ਨਿਆਣੇ ਬਾਹਰਲੇ ਮੁਲਕਾਂ ਚ' ਸੈੱਟ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਨੇ ਤੇ ਇਥੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਸ਼ਰਮਾਂ ਚ' ਘਾਹ ਪੁੱਟਣ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਇਹਨਾਂ1" - ਇੱਕ ਹੋਰ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ, ਮੱਦੀ ਨੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਦੇਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਕਿ ਇਹ ਕੌਣ ਸੀ, ਪਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ!

ਅਗਲੇ ਦੋ ਚਾਰ ਮਿੰਟ ਲਈ ਓਥੇ ਚੁੱਪੀ ਪਸਰੀ ਰਹੀ - ਮੱਦੀ ਦੋ ਤਿੰਨ ਹੋਰ ਬਾਬਿਆਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਜਿਹੜੇ ਜੇਲਾਂ ਵਿੱਚ ਡੱਕੇ ਪਏ ਸਨ - ਕਿਵੇਂ ਓਹਨਾਂ ਆਪਣੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਨਾਲ ਧਰਤ ਨੂੰ ਹੀ ਜਿਵੇਂ ਹਿਲਾ ਮਾਰਿਆ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਰੱਬ  ਅਖਵਾਉਂਦੇ ਸੀ, ਫੇਰ ਮੱਦੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ - ਚੱਲ ਤੂੰ ਕੀ ਲੈਣੈ, ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਕਿਹੜੇ ਜਨੌਰਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਕਰ ਰਿਹੈ ਤੂੰ ਵੀ ਮੱਦੀ, ਅਜੇ ਤੇ ਤੇਰੀ ਬੋਨੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਈ! ਸਿਆਣੇ ਠੀਕ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ - ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਖਾਧੀਆਂ ਗਾਜਰਾਂ, ਢਿੱਡ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਪੀੜ!!

ਮੱਦੀ ਅਜੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਗੱਲੀਂ ਬਾਤੀਂ ਲੱਗਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਗੱਡੀਆਂ ਦਾ ਕਾਫ਼ਿਲਾ ਓਹਦੇ ਸਾਹਮਣਿਓਂ ਲੰਘਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ - ਸਭ ਤੋਂ ਅੱਗੇ "ਪਾਇਲਟ" ਗੱਡੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਖ਼ਤਰਾ ਸੁੰਘਣ ਆਈਆਂ ਹੋਣ, ਫੇਰ 8-10 ਗੱਡੀਆਂ ਇੱਕ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਇੱਕ!!

ਬਾਬੇ ਵਾਲੇ ਸੇਵਾਦਾਰ ਸੜਕਾਂ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ "ਆਪਣੇ ਰੱਬ" ਸਾਹਮਣੇ  ਹੱਥ ਬੰਨੀ ਖੜ ਗਏ - ਇਹਨਾਂ ਗੱਡੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਤੇ ਕਾਲੇ ਸ਼ੀਸ਼ਿਆਂ ਵਾਲੀਆਂ ਵੀ ਸਨ, ਇਸ ਕਰਕੇ ਸੇਵਾਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਹੀ ਨਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਓਹਨਾਂ ਦਾ "ਰੱਬ ਬਾਬਾ" ਕਿਹੜੀ ਗੱਡੀ ਚ' ਬੈਠਾ ਫੁਰ ਹੋ ਗਿਆ!

ਇਹਨਾਂ ਗੱਡੀਆਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਐਮਬੂਲੈਂਸ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਇੱਕ ਟਰੱਕ ਤੇ ਲੱਦੀ ਹੋਈ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਕਰੇਨ!!
ਮੱਦੀ ਨਾਲ ਖੜੇ ਬਾਊ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰ ਕੇ ਕਹਿੰਦੈ - "ਜਨਾਬ, ਇਹ ਕਰੇਨ ਵੀ ...!!"

ਮਾਊਂ ਜਿਹਾ ਬਾਊ ਬੋਲਿਆ - "ਭਾਈ, ਇਹ ਵੱਡੇ ਲੋਕ ਨੇ, ਸਰਕਾਰਾਂ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਤੇ ਚਲਦੀਆਂ ਨੇ, ਤੂੰ ਕਰੇਨ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਿਹੈਂ! ਡਾਕਟਰ ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਐਮਬੂਲੈਂਸ ਚ' ਬਹਿ ਕੇ ਚਲਦੇ ਹੀ ਨੇ, ਹੁਣ ਕਰੇਨ ਇਸ ਕਰ ਕੇ ਚੱਲਣ ਲੱਗ ਪਈ ਏ ਤਾਂ ਜੋ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਦਰੱਖਤ ਟੁੱਟਿਆ ਪਿਆ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਰੁਕਾਵਟ ਖੜੀ ਹੋਵੇ, ਉਸ ਨੂੰ ਵੀ ਲਾਂਭੇ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕੇ ਤਾਂ ਜੋ "ਬਾਬੇ ਰੱਬ" ਅਗਾਂਹ ਉਗਰਾਹੀ ਤੇ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਜਾ ਅੱਪੜਣ  !  ਬਈ, ਇਹਨਾਂ ਹੀ ਸਾਡੀਆਂ ਕਿਸਮਤਾਂ ਲਿਖਣੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ, ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤੱਤੀ ਵਾਅ' ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਣੀ ਚਾਹੀਦੀ!"

ਕਾਫ਼ਿਲਾ ਲੰਘ ਚੁਕਿਆ ਸੀ - ਪਰ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ "ਰਬ" ਦੇ ਅਗਲੇ ਚੌਰਾਹੇ ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਗਾ,  ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਵੇਂ ਹੀ ਰੋਕੀ ਰੱਖਣਗੇ - ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਉਸ ਬਾਬੇ ਦੇ ਚੇਲੇ ਇੱਕ ਝੋਲਾ ਜਿਹਾ ਲੈ ਕੇ ਉਸ ਪਾਸੇ ਆ ਗਏ ਕਿ ਬਾਬੇ ਲਈ ਪ੍ਰੇਮ ਭੇਟਾ ਇਸ ਵਿਚ ਪਾਓ ਜੀ - ਟਾਂਵੇਂ ਟਾਂਵੇਂ ਲੋਕ ਉਸ ਵਿੱਚ 5-10 ਰੁਪਈਏ ਪਾਈ ਜਾ ਰਹੇ ਸੀ..

ਖੀਸੇ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦਾ ਜਾਂਦਾ ਮੱਦੀ ਦਾ ਹੱਥ ਰੁਕ ਗਿਆ, ਉਸ ਨੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ! ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਖੁਲ ਗਿਆ.

ਮੱਦੀ ਨੇ ਵੀ ਪੈਡਲ ਤੇ ਪੈਰ ਧਰਿਆ ਤੇ ਅਗਾਂਹ ਵਗ ਗਿਆ.

ਅੱਗੇ ਤੁਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਮੱਦੀ ਇਹੋ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਤਾਂ ਕਮਾਲ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਏ ਇਹਨਾਂ ਬਾਬੇਆਂ ਨੇ ਵੀ, ਕਰੋੜਾਂ ਦੀ ਗੱਡੀਆਂ ਚ' ਘੁੰਮਦੇ ਨੇ, ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਪੁਲਸੀਏ, ਡਾਕਟਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਰਕਾਰੀ -ਗੈਰ ਸਰਕਾਰੀ ਅਮਲਾ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਪਾਣੀ ਭਰਦਾ ਦਿਸਦੈ - ਫੇਰ ਵੀ ਮੌਤ ਕੋਲੋਂ ਐਡਾ ਡਰ, ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਰਮਪਿਤਾ ਤੇ ਵੀ ਕੋਈ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ, ਹਰ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਨਾਲ ਹੀ ਲੈ ਕੇ ਚੱਲਣਾ !! ਬੜੀ ਅਜੀਬ ਗੱਲ ਹੈ!!

ਮੱਦੀ ਅਜੇ ਥੋੜਾ ਹੀ ਅੱਗੇ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਬਾਬੇ ਦਾ ਇਕ ਬੋਰਡ ਟੰਗਿਆ ਦਿੱਖ ਗਿਆ - ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ - ਇਹ ਬਾਬਾ ਰੱਬ ਦਾ ਅਵਤਾਰ ਹੈ!!

ਮੱਦੀ ਫੇਰ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਗਿਆ ਕੇ ਰਬ ਵੀ ਐਡਾ ਬੇਵਿਸਾਹਾ ਕਿ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਹੀ ਭੋਰਾ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ - ਹਰ ਅਣਹੋਣੀ ਦਾ ਸਮਾਨ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਤੁਰ ਰਿਹੈ - ਇਸ ਨੂੰ ਇਹੋ ਲੱਗਦਾ ਹੋਊ ਕਿ ਹਰ ਅੜਿੱਕੇ ਦਾ ਜਿਵੇਂ ਇਸ ਕੋਲ ਤੋੜ ਮੌਜ਼ੂਦ ਹੈ - ਰੱਬ ਦੀ ਹੋਂਦ ਤੋਂ ਹੀ ਜਿਵੇਂ ਇੰਕਾਰ ਹੋਵੇ !! - ਬਸ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਸਮਝਾਂ ਤੇ ਹੀ ਐਡਾ ਯਕੀਨ - ਬਸ, ਮੱਦੀ ਇਹੋ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਗਿਆ ਕਿ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਨਾਸਤਕਤਾ ਹੋਰ ਕਿ ਹੋਵੇਗੀ!!

ਮੱਦੀ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਆਇਆ ਕਿ ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਉਸਦਾ ਛੋਟਾ ਮੁੰਡਾ ਬੁਖਾਰ ਨਾਲ ਤਪ ਰਿਹਾ ਸੀ - ਦਵਾਈ ਦੇ ਰਹੇ ਨੇ - ਆਉਂਦੇ ਹੋਏ ਮੱਦੀ ਨੇ ਉਸਦੇ ਮੱਥੇ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦਿਆਂ ਮੱਥਾ ਚੁੰਮਿਆ ਤੇ ਕਿਹਾ - ਕੋਈ ਨਹੀਂ, ਪੁੱਤ, ਸੱਚਾ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਮਿਹਰ ਕਰੇਗਾ, ਅੱਜ ਦਾ ਦਿਨ ਬਸ ਆਰਾਮ ਕਰ ਲੈ !!

ਮੱਦੀ ਸੋਚਣ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਸ ਵਰਗੇ ਬੰਦੇ ਜੇ ਰਬ ਉੱਤੇ ਐਡਾ ਭਰੋਸਾ ਰੱਖਦੇ ਨੇ ਤਾਂ ਇਹ ਅੱਜਕਲ ਜਗ੍ਹਾ ਜਗ੍ਹਾ ਉਗ ਰਹੇ ਬਾਬੇ ਕਿਓਂ ਐੱਨੇ ਡਰੇ ਹੋਏ, ਬੇਵਿਸਾਹੇ ਤੇ ਨਾਸਤਕ ਦਿਖਦੇ ਹਨ. ਇਹਨਾਂ ਕੋਲ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਘਰ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਮਿੰਟ ਮਿੰਟ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ - ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਸਵੇਰੇ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲਦੇ ਹਾਂ ਤੇ ਰਾਤੀਂ ਵਾਪਸ ਪਰਤਦੇ ਹਾਂ - ਘਰਵਾਲੀ ਮਹਿੰਦਰੋ ਨੇ ਵੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਦਾ ਕੰਮ ਸਾਂਭ ਰੱਖਿਆ ਹੈ - ਉਸ ਦੀ ਜਵਾਨ ਧੀ ਪਾਰੋ ਟੈਮਪੁ ਤੇ ਬਸ ਤੇ ਧੱਕੇ ਖਾਂਦੀ ਕਾਲਜ ਜਾਂਦੀ ਹੀ, ਵੱਡਾ ਮੁੰਡਾ ਬੀਰਾ ਟੁੱਟੀਆਂ ਭੱਜੀਆਂ ਕੱਚੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਉੱਤੇ ਸਾਇਕਲ ਵਾਹ ਕੇ ਸਕੂਲ ਜਾਂਦੈ -

ਪਰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਦਾ ਸਾਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੁੰਦੈ ਕਿ ਸ਼ਾਮਾਂ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਵਾਪਸ ਉਡਾਰੀ ਮਾਰ ਕੇ ਆਲ੍ਹਣੇ ਚ' ਸਹੀ ਸਲਾਮਤ ਪਰਤ ਆਉਣਗੇ - ਪਰਮ ਪਿਤਾ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕਰਾਂਗੇ, ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰਾਂਗੇ ਤੇ ਸਾਰੇ ਇਕੱਠੇ ਬਹਿ ਕੇ ਪਰਸ਼ਾਦਾ ਛਕਾਂਗੇ - ਅਤੇ ਹੁੰਦਾ ਵੀ ਇੰਝ ਹੀ ਹੈ !!

ਮੱਦੀ ਆਪੋ ਆਪ ਨਾਲ ਇਹ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਕਿ ਕਾਸ਼ ਅੱਜਕੱਲ ਦੇ ਬਾਬੇਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਹੀ ਸਮਝੀਂ ਪੈ ਜਾਵੇ ਕਿ ਜਦੋਂ ਇਕ ਪੱਤੇ ਦਾ ਹਿੱਲਣਾ ਵੀ ਇਸ ਪਰਮ ਪਿਤਾ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੇ ਹੁਕਮੋਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਹ ਤਾਂ ਐਵੈਂ ਹੀ ਚੌਧਰੀ ਬਣੇ ਤੁਰਦੇ ਨੇ, ਜਿਹੜੇ ਵੱਡੇ ਪੈਗੰਬਰ-ਤਪੀ-ਤਪੀਸ਼ਵਰ ਹੋਏ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈਦਲ ਉਦਾਸੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ, ਮੰਗ ਕੇ ਪਰਸ਼ਾਦੇ ਛਕੇ, ਹੱਥੀਂ ਕੀਤੀ ਕਿਰਤ ਨੂੰ ਵਡਿਆਇਆ, ਵੰਡ ਕੇ ਛਕਣ ਤੇ ਆਪਸੀ ਪਿਆਰ ਦਾ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਸਦੀਵੀਂ ਸੁਨੇਹਾ ਦਿੱਤਾ। ਪਰ ਅੱਜਕੱਲ ਦੇ ਬਾਬੇਆਂ ਦੇ ਢਿੱਡ ਨੇ ਕਿ ਖੂਹ, ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਤੇ ਆਪਣਾ ਰੱਜ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ- ਬਾਹਰ ਅੰਦਰ ਪ੍ਰਾਪਰਟੀਆਂ, ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਫੈਕਟਰੀਆਂ - ਆਮ ਭੋਲੇ ਭਾਲੇ  ਲਾਈਲੱਗ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਕਮਾਈ ਦੀ ਸਰੇਆਮ ਲੁੱਟ!!

ਅੱਜ ਮੱਦੀ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਇਹਨਾਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਗਵਾਚਿਆ ਰਿਹਾ - ਸ਼ਾਮਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਆਇਆ ਤਾਂ ਛੋਟਾ ਮੁੰਡਾ ਜਿਹੜਾ ਸਵੇਰੇ ਬਿਮਾਰ ਸੀ ਉਹ ਵੇਹੜੇ ਵਿਚ ਹੱਸਦਾ ਖੇਡਦਾ ਮਿਲਿਆ,  ਉਸ ਨੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਮਾਰੀ, ਮੱਦੀ ਨੇ ਉਸਦਾ ਸਿਰ ਚੁੰਮਿਆ ਤੇ ਕੇਲੇਆਂ ਵਾਲਾ ਲਿਫ਼ਾਫ਼ਾ ਉਸ ਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੱਤਾ।

ਨੱਥੇ ਨੇ ਹੱਥ ਮੂੰਹ ਧੋਤਾ - ਸਾਰੇ ਟੱਬਰ ਨੇ ਇਕੱਠੇ ਬਹਿ ਕੇ ਰੋਟੀ ਖਾਦੀ।

ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਨੱਥਾ ਮੰਜੇ ਤੇ ਲੰਮਾ ਪਿਆ ਤਾਂ ਛੋਟਾ ਮੁੰਡਾ ਉਸ ਦੇ ਢਿੱਡ ਤੇ ਹੀ ਆ ਕੇ ਪੈ ਗਿਆ, ਤਾਰਿਆਂ ਵੱਲ ਤੱਕਦਾ ਉਹ ਇਹੋ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਸਾਰਾ ਟੱਬਰ ਵੀ ਕਿੱਡਾ ਆਸਤਕ ਹੈ , ਬਸ ਇੱਕ ਪਰਮ ਪਿਤਾ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੀ ਹੀ ਓਟ ਚ' ਰਹਿੰਦੈ - ਉਸ ਗਰੀਬ ਨਵਾਜ਼ ਦੇ ਉੱਤੇ ਪਹਾੜ ਵਰਗਾ ਮਜ਼ਬੂਤ ਅਕੀਦਾ ......!!

ਇਸੇ ਸੋਚੀਂ ਪਏ ਪਏ ਮੱਦੀ ਦੀ ਅੱਖ ਲੱਗ ਗਈ !!

ਸੱਚਾ, ਸੁੱਚਾ ਤੇ ਪੱਕਾ ਆਸਤਕ ਮੱਦੀ !!

ਚੰਗਾ ਜੀ, ਜਾਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਮੇਰੀ ਪਸੰਦ ਦਾ ਇੱਕ ਗੀਤ - ਕਦੇ ਮੈਂ ਇਸ ਨੂੰ ਦਿਨ ਵਿਚ ਕਈਂ ਕਈਂ ਵਾਰੀ ਸੁਣਿਆ ਕਰਦਾ ਸੀ - ਅੱਜ ਬੜੇ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਸਾਂਝੇ ਪੰਜਾਬੀ ਰੇਡੀਓ ਉੱਤੇ ਸੁਣਿਆ ਤੇ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਲੱਗਾ - ਆਪ ਵੀ ਸੁਣਿਓ ਜੀ - ਕੰਡੇ ਜਿਨ੍ਹੇ ਹੋਣ ਤਿੱਖੇ, ਫੁੱਲ ਓਨ੍ਨਾ ਹੁੰਦਾ ਸੋਹਣਾ!! ਸਾਬਰ ਕੋਟੀ ਜੀ, ਆਪ ਜੀ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਸਲਾਮ!!